Μία πεταλούδα στη ζωή σου...

Είμαι μια πραγματικά ηλίθια μαζοχίστρια...
Ενώ μπορώ να απολαμβάνω την μοναδική ημέρα που απολαμβάνω περισσότερο ακόμα και από τα Χριστούγεννα, τα γενέθλια μου, σκέφτομαι πράγματα που δεν με ενδιαφέρουν καν! Ή μάλλον με ενδιαφέρουν ενώ δεν θα έπρεπε...
Χάλια. Έτσι νιώθω.
Σαν ο συνεχείς πόνος που νιώθω να διπλασιάζεται και να τριπλασιάζεται σήμερα!
Και αναρωτιέμαι γιατί σήμερα...
Εάν μπορούσα, πίστεψε με, θα το σταματούσα...
Εάν μπορούσα να σε κάνω να με μισήσεις θα το έκανα... Γιατί το αντίθετο της αγάπης δεν είναι ο πόνος, αλλά η αδιαφορία... Και αυτή τη στιγμή αδιαφορείς πλήρως για μένα...
Αυτό είναι που με σκοτώνει. Όχι, δεν με σκοτώνει ακαριαία, αλλά αργά αργά και βασανιστικά.

Κάτι τέτοιες στιγμές εύχομαι να ήμουν κάτι εντελώς ασήμαντο. Ασήμαντο αλλά ωραίο.
Ένας μωβ υάκινθος. Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.
Ή απλά μια πεταλούδα με πολύχρωμα φτερά που θα ζούσε την σύντομη ζωή της δίπλα σου.
Αυτό αποζητάω. Μια σύντομη ζωή δίπλα σου.
Τόσο σύντομη που αφού με εγκαταλείψεις να μην προλάβουν οι κακές σκέψεις την αγάπη μου για σενα. Την ανάμνηση της προσοχης σου. Την ανάμνηση των ματιών σου να με κοιτάζουν.
Νομίζω μία τέτοια ζωή θα ήταν ιδανική για μένα.
Εύχομαι ζήσω κάποια μέρα την προσοχή σου (ακόμα και ως πεταλούδα) και μετά ας πεθάνω για πάντα...