22.6.11

Ηλιαχτίδες

    Μου αρέσει ο ήλιος! Δεν ξέρω γιατί ακριβώς αλλά όταν νιώθω τη ζεστασιά του πάνω μου νιώθω ξαφνικά σαν να μην με νοιάζει τίποτα. Σαν να μην πληγώθηκα ποτε... Ίσως να φταίει και το γεγονός ότι ήλιος σημαίνει καλοκαίρι και καλοκαίρι σημαίνει ανεμελιά... Όπως και να 'χει εγώ αγαπώ τον ήλιο γιατί με κάνει να ξεχνάω ότι με πλήγωσε.
    Μακάρι να είχαμε τόσο δυνατό ήλιο όλο το χρόνο. Τόσο δυνατό που να τον νιώθεις να καίει το δέρμα σου αμέσως μόλις σε ακουμπήσει. Και αυτό ίσως να μου θυμίζει και τις στιγμές που εσύ αυθέρμητα με άγγιξες και ένιθα το δέρμα μου καυτό κάτω από το άγγιγμα σου και τα μάγουλα μου να κοκκινίζουν αμέσως. Να άλλος ένας λόγος που αγαπώ τον ήλιο! Μου θυμίζει εσένα.
    Κάτω από τον καυτό καλοκαιρινό ήλιο έχω περάσει και τις ομορφότερες στιγμές της μέχρι τώρα ζωής μου. Δεν θέλω να αναφερθώ σε μια μια ξεχωριστά αλλά πράγματι έχω γελάσει με την καρδία μου σε μια αυλή μέχρι τις 2 το βράδυ μάζι με όσους αγαπώ πάρα πολύ...
    Τόσοι λόγοι που αγαπώ το καλοκαίρι και τον ήλιο του. Σαν μικρές ηλιαχτίδες ο καθένας και όλες μαζί φτιάχνουν το φως του ήλιου. Δεν μπορώ να μιλήσω για όλες τις ηλιαχτίδες αλλά μπορώ να σου πω ότι είναι πάάάάάάάάρα πολλες!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου