Πφφφφ.. Δεν ξέρω ούτε πως να αρχίσω! Είναι σαν όλη μου η έμπνευση να έχει χαθεί! Δεν μπορώ να το εκφράσω. Ξέρω τι νιώθω, όταν όμως προσπαθώ να το εξηγήσω σε κάποιον οι λέξεις απλά δεν βγαίνουν, όσο καλά και αν το έχω προετοιμάσει στο μυαλό μου. Δεν μου έχει ξανασυμβεί... Να κλείνομαι όλο και πιο πολύ στον εαυτό μου και στο τέλος να εκρήγνυμαι και να μην μπορώ να συμμαζέψω τα δάκρυα μου.
Και αυτό είναι αυτό που μισώ περισσότερο. Ότι στο τέλος πρέπει να αφήσω εκείνη την μάσκα να πέσει... Να αποκαλυφθώ. Δεν θέλω. Θέλω όλοι να έχουν κάποια συγκεκριμένη εικόνα για μένα. Δεν προσποιούμαι. Απλά κρατάω κάποια πράγματα για τον εαυτό μου, τόσο κακό είναι;
Και φοβάμαι εκείνη την στιγμή της μεγάλης έκρηξης. Εκείνη την στιγμή που θα λέω τα πράγματα ακριβώς όπως είναι στο μυαλό μου. Δεν φοβάμαι για μένα. Φοβάμαι για εκείνους (τους λίγους) που θα πληγώσω με τα λόγια μου. Τους ζητάω συγγνώμη προκαταβολικά. Να ξέρετε ότι δεν ήθελα να πω τίποτα.

There are 7 billion people and you: What's your number?

I am 5.955.831.148th(:

Συγγνώμη.
Συγγνώμη που δεν ήμουν εκεί όταν με ήθελες εσύ να είμαι.
Συγγνώμη που δεν σου είπα αυτό που ήθελες να ακούσεις.
Συγγνώμη που δεν έκανα όπως μου είπες.
Συγγνώμη που είχα δική μου θέληση.
Συγγνώμη που φώναξα και πάλεψα για το δίκιο μου και γι' αυτά που πιστεύω.
Συγγνώμη που δεν έγινα η μαριονέτα σου.
Συγγνώμη που ήμουν ο εαυτός μου.

Απλά συγγνώμη που δεν ήμουν όπως ήθελες εσύ να ήμουν.

Oh yes... I"ll be waiting♥♥

So true..:'(


Peter Pan♥

Two random thoughts...

      Πάντα κάποιο γεγονός με εμπνέει για να γράψω... Είτε είναι στην ζωή μου είτε στη ζωή κάποιου άλλου. Δεν μου έρχεται τίποτα ουρανοκατέβατο (και ελπίζω σε κανέναν να μην γίνεται αυτό). Όλα μετράνε όταν θες να γράψεις, τα συναισθήματα που έχεις εκείνη την στιγμή, το περιβάλλον σου και περισσότερο απ' όλα το παρελθόν. Μπορεί να μην καταλαβαίνεις πως σε επηρεάζουν αλλά έχουν τον δικό τους τρόπο...
 

♥♥♥   

Θέλω να κάνω μια ερώτηση: Γιατί κάνουμε πράγματα χωρίς να τα σκεφτούμε πρώτα?!

Δεν σκεφτόμαστε τις επιπτώσεις.
Δεν σκεφτόμαστε τους ανθρώπους που έχουμε κοντά μας και πως θα νιώσουν και θα αντιδράσουν.

Σκεφτόμαστε τον εαυτούλη μας τις περισσότερες φορές.
Εάν θα έχουμε κι άλλους φίλους ή αν θα πάρουμε περισσότερα χρήματα.

Αφορμή ήταν ένα ποστ στ φέισμπουκ. Όχι στον τοίχο μου. Αλλά με έκανε να σκεφτώ πως κάποιος για να δείχτει υποβαθμίζει την οικογένεια του και γίνεται δημοσίως ρεζίλι. Μάλλον καλά να πάθει, αλλά γιατί όχι μόνο εκείνος? Γιατί να πάρει μαζί του και την γυναίκα και τα παιδιά του?
Μακάρι να ήξερα... Μακάρι να ήξερε και εκείνος. Το μόνο που τον οδηγεί είναι η ανάγκη του να δείξει πόσο ανώτερος είναι και κατάληγει να παρομοιάζεται με σκουλίκι... Ειρωνεία...

Sunshine Lover♥