Γιατί πρέπει να με αγνοείς? Θέλω να πω, νόμιζα ότι ήθελες να σου μιλάω, ή τουλάχιστον δεν σε πείραζε... Άλλα μάλλον έκανα ένα λάθος. Μα γιατί συνέχιζες να μου μιλάς ένω δεν ήθελες? Σου είπα όταν με βαρεθείς να μου το πεις. Σου το είπα γιατί ήξερα ότι μόνη μου δεν θα σταματούσα ποτέ! Αυτό που νιώθω όταν σου μιλάω είναι τόσο ωραίο που δεν θα το άφηνα για τίποτα στον κόσμο...!
Ηλίθιο, έτσι? Λοιπόν, έιτε το θέλεις είτε όχι εγώ αυτό θα συνεχίσω να κάνω! Θα σε πρίζω με τισ ανοησίες μου ενώ εσύ θα προσπαθείς να είσαι ευγενικός μαζί μου, γιατί δεν ξέρεις τι να μου πεις που να μην αρχίσει άλλο ένα κύμα τρέλας! Γι' αυτό σ'αγαπάω... Γιατί κατά κάποιον περίεργο τρόπο με ανέχεσαι! Δεν με διώχνεις μακρυα σου, ακόμα και αν αυτό είναι που θέλεις να κάνεις...! Και νιώθω τόόόόόόόσο ωραίααααααα!
Μακάρι αυτή η κατάσταση να κρατούσε για πάντα... Να συνεχίζω να σου μιλάω για (σχεδόν) τα πάντα και εσύ να υποκρίνεσαι ότι συμφωνείς μαζί μου! Και αυτό να μου δίνει τη μεγαλύτερη χαρά! Αλλά η ζωή συνεχίζετε! Και η δικιά μου(:
Τραγούδι ----> Nickelback - How You Remind Me
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου