Αντίο Παππούλη...

       Ήσουν πάντα εκεί και μόνο όταν έφυγες κατάλαβα πόσο σημαντικός ήσουν. Δεν ήμουν ούτε η πρώτη εγγονή σου αλλά ούτε και η μικρότερη. Ήμουν απλά εγώ και ξέρω ότι δεν έκανες ποτέ διακρίσεις. Μας αγαπούσες και τις τρεις το ίδιο. Είμαι σίγουρη. Δεν ξέρω τι θα κάνω τώρα που θα πηγαίνω στο χωριό και δεν θα είσαι εκεί. Ούτε η Α*. Βλέπεις, δεν μας προετοίμασες. Απλά έφυγες. Κανείς μας δεν το περίμενε. Αλλά τουλάχιστον ξέρουμε ότι δεν πόνεσες. Έκλεισες τα μάτια σου, κοιμήθηκες. Να σου πω, ακόμα δεν το έχω συνηδητοποιήσει ότι θα πάω στο χωριό και δεν θα μπεις και θα μου πεις "Έλααα κοπέλα μου!".
        "Σκέψου ότι ήταν τόσο καλός άνθρωπος που ο Χριστούλης τον ήθελε μαζί του αυτές τις μέρες." Γιατί εγώ νομίζεις δεν σε ήθελα μαζί μου τα Χριστούγεννα; Και που είναι το δίκαιο σε αυτό; Ο καλός Χριστούλης σκέφτηκε την Μαμά; Δεν ξέρω αν θα το αντέξει τώρα που έφυγες. Ούτε και η Γιαγιά. Την μια κλαίει και την άλλη κάθεται και σκέφτεται.
          Δεν ήρθα στην κηδεία σου Παππούλη. Ήθελα να σε θυμάμαι όπως την τελευταία φορά που σε είδα. Ήσουν ο πιτσαδόρος. Μας έφερες πίτσες. Και συνέχεια πείραζες την φωτιά. Δεν ήθελες εγώ και η Α* να κρυώνουμε. Και μετά βιαζόσουν να φύγεις. Ξεσήκωσες την Γιαγιά, μας αγγαλιάσατε και φύγατε. Έτσι θέλω να σε θυμάμαι. Θα με συγχωρέσεις Παππούλη μου που δεν σε αποχαιρέτησα έτσι όπως ήθελαν όλοι οι άλλοι; Όταν το συνηδητοποιήσω θα έρθω με την Μαμά στον τάφο σου να σου φέρω λουλουδάκια...

Αντίο Παππούλη μου...
Θα σε θυμάμαι για πάντα.