Αχχ μυρουδιές!

    " Έτσι λέει η γιαγιά μου κάθε φορά που μπαίνει στην κουζίνα όταν μαγειρεύουμε με την μαμά τα σαββατοκύριακα. Και ξέρουμε ότι θα της αρέσει αυτό που μαγειρέψαμε. "Γιατί ότι μυρίζει ωραία όταν ψήνετε έχει και ωραία γεύση." λέει και το πιστεύει ακράδαντα."

    Είναι τόσο ωραία η αίσθηση που έχεις όταν μπαίνεις στο αμάξι του προπονητή σου μετά από δύο εβδομάδες και μυρίζει εκείνη την πολύ γνωστή μυρωδιά. Δεν μπορείς ποτέ να την προσδιορίσεις αλλά στο μυαλό σου είναι καταχωρημένη ως "προπονητήλα". Και ξέρεις ότι θα τα πας καταπληκτικά στην προπόνηση!

Ή εκείνη την μυρωδιά που έχει το σπίτι της γιαγιάς σου. Λίγο το πεντανόστιμο φαγητό που βρίσκετε στην κατσαρόλα και φτιάχτηκε ειδικά για σενα, λίγο το τζάκι που ανάβει από το πρωί και είναι και εκείνη η παράξενη μυρωδία που ξανά δεν μπορείς να προσδιορίσεις. Όμως, ξέρεις ότι ακόμα και με κλειστά τα μάτια να μπεις εκεί μέσα θα το καταλάβεις από την πρώτη στιγμή.

Ή όταν σε αγγαλιάζει εκείνος και σε χτυπάει το άρωμα του. Το σαμπουάν στα μαλλιά του σε γεμίζει και δεν θες να τον αφήσεις αν και ξέρεις ότι θα πρέπει να το κάνεις.

Απλά της αγαπάω εκείνες τις τόσο ξεχωριστές μυρωδιές. Είναι σαν να δίνουν άλλη όψη σε όλα εκείνα τα καθημερινά πράγματα. Και καμιά φορά όταν είμαι αγχωμένη κάθομαι πίσω, κλείνω τα μάτια μου και μυρίζω. Μυρίζω τα πάντα. Όχι σαν εκείνο τον φρικιαστικό τύπο από το "Άρωμα" αλλά μυρίζω αρκετά καλά αν και δεν μπορώ να προσδιορίσω σχεδόν καμία απ' αυτές. Αλλά με ηρεμούν...